Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Ο ήρωας που έγινε αρχαιοκάπηλος

Το σπίτι μας ήταν κέντρο διερχομένων: αλλοτινοί συνεργάτες τής χούντας, βασιλικοί και Χίτες (που πίνανε τού σκασμού), παλαιοί αντάρτες του ΕΑΜ (σαν τον Μάκο το Σταυρόπουλος) και χρόνιοι εξόριστοι (μονίμως χασισωμένοι), ξεπεσμένοι άρχοντες (με κοστούμια αντίκες), όλοι τους ακαμάτηδες, μπατίρηδες, μισοαλκοολικοί – χασαπόσκυλα του καφενείου τούς αποκαλούσε περιπαικτικά η γιαγιά, αφού ζούσαν από τα κεράσματα τού πατέρα, με αντίτιμο την εθελόδουλη κολακεία που ελπίζει στην διαρκή εύνοια τού ρέοντος ούζου...

Όμως, στα δικά μου μάτια, όλοι τους ήτανε ήρωες και σπουδαίοι, γιατί, κατά καιρούς, τους άκουγα να εξιστορούν μεγάλα κατορθώματα: άλλος ότι πολέμησε τους Γερμανούς κοντά στο Καρπενήσι, άλλος ότι ήτανε με τον Κατσιμήτρο στο Καλπάκι, άλλος (ο "αρχαιολόγος") ότι έβαλε πέντε γκολ στους Γερμανούς κατακτητές, όταν στα τέλη του ΄43 ζήτησαν να παίξουνε μπάλα με τον Παναιτωλικό:

"εμείς ήμασταν παιδιά ξυπόλητα και πεινασμένα εκείνοι με μπότες και χορτάτοι. Επειδή νικούσαμε, μας είχαν ξεσκίσει τις φτέρνες και τα καλάμια από τις κλωτσιές και παρέτειναν συνεχώς τον αγώνα επί ώρες, ώσπου νύχτωσε και χάσανε".

Αυτός, ο Μίλτος, ο "αρχαιολόγος" που όλοι τον σεβόντουσαν για τον επί κατοχής νικηφόρο αγώνα με τους Γερμανούς, μιλούσε τάχα "αρχαία ελληνικά". (Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για την πιο αξιοθρήνητη εκδοχή μιας αυτοσχέδιας χουντοκαθαρεύουσας του χωρκού.)

Ο Μίλτος, λοιπόν, ο "αρχαιολόγος", τορναδόρος στο επάγγελμα, ήτανε επαγγελματίας... ανασκαφέας. Την τελευταία φορά που τον θυμάμαι (ήμουνα στη Β΄ Λυκείου), παραπονιότανε στον αδελφό μου ότι τον σταμάτησε κάπου η Αστυνομία και επειδή τον είχε... άχτι (γιατί υπήρξε αγωνιστής), του βάλανε στο αυτοκίνητο... τέσσερα ασημένια αρχαία νομίσματα (!!!) και τώρα απειλούν να τον στείλουν πάλι φυλακή... 

Μας κάλεσε στο δικαστήριο για συμπαράσταση και πήγαμε. Πήγαμε και φρίξαμε: Αυτός και η παρέα του είχανε βάλει δυναμίτη έξω από το άθικτο τείχος της αρχαίας Πλευρώνας, προς τη μεριά του νεκροταφείου, και είχαν ξεκοιλιάσει πάνω από δέκα τάφους, χώρια τις καταστροφές που προκάλεσαν, εξ ου και η φυλάκισή του αλλά και η μεγάλη μου θλίψη για τον αποκαθηλωμένο ήρωα που "νίκησε" επί κατοχής του Γερμανούς...

Με εκτίμηση,